Czas pobytu na rekolekcjach był czasem całkowitego wyciszenia. Miejsce wybrane przez Pana na czas wzrastania było miejscem głębokiej kontemplacji nad wspaniałym dziełem Boga, które objawiło się we wszystkich cudach przyrody: w jej bogactwie,
w cudzie stworzenia. Czas rekolekcji to również czas wejścia w siebie, w swoje wnętrze, a przede wszystkim zagłębienie się w treściach, które niesie Eucharystia. Większość uczestników to były osoby dojrzałe, ale temat rekolekcji wzbudził wśród nich ogromne zainteresowanie. Ks. Piotr przybliżał tajniki liturgii Kościoła w sposób bardzo prosty, zrozumiały, a jednocześnie odkrywał bogactwo modlitwy Mszą św,
w której objawia się miłość Boga do człowieka i człowieka do Boga.
Przeżywanie Eucharystii po kolejnych katechezach było pełniejsze i bardziej świadome. Liturgia to działanie człowieka w celu uwielbienia Boga, to nasze wołanie do Pana Boga. Kształtowała się ona przez wieki, zmieniała się i w dalszym ciągu się zmienia, bo my – ludzie się zmieniamy. I ten rys historyczny na rekolekcjach został zaznaczony.
Ważnym też było zaangażowanie wszystkich uczestników w przygotowanie liturgii
i adoracji. Wiele wątpliwości i pytań, które rodziły się w sercach rekolektantów, zostało wyjaśnionych, wiele niewłaściwych zachowań poprawionych. W sercach uczestników wzbudziła się większa odpowiedzialność za Kościół, a treści przekazane na tych ćwiczeniach duchowych pomogły wrócić do źródła naszej wiary. Pragnę zakończyć słowami łacińskiej sentencji:
Lex credendi – lex vivendi. Lex credendi – lex orandi (Prawo wiary – prawem życia. Prawo wiary – prawem modlitwy)

Gabriela Matofij